Prolog

Oczami Brajana
   Znowu sie spóźniłeś! Ty idioto ona tam na Ciebie czeka! - pokarałem siebie w myślach. Biegłem na spotkanie z moja najlepsza przyjaciółką. Hmm... Chociaż przyjaźń to było dla mnie za mało. Kochałem ja juz w gimnazjum, ale jak w tych wszystkich badziewnych amerykańskich filmach o nastolatkach i ich problemach bałem się jej o tym powiedzieć. Jestem żenujacy - pomyślałem.
   Przemykałem miedzy blokami, pędząc. Juz i tak miała być na mnie zła.
   Zobaczyłem ja. Siedziała na murze przed brama wjazdowa do naszego liceum. Czytała jakaś książkę, jak zwykle. Jej czarne włosy powiewały na wietrze. Dzieliła nas teraz tylko ulica.
   - Klaudia ! - krzyknąłem.
   Odwróciła głowę i zobaczyła mnie.
   Ruszyłemdo niej biegiem przez ulice. Chciałem jak najszybciej znaleźć się przy niej. Byłem już przy końcu ulicy. Usłyszałem zgrzyt hamulców. Krzyk. Mój krzyk. I jeszcze jeden. Krzyk przerażenia.
   Gdy otworzyłem oczy zobaczyłem niebo. Bolała mnie prawa strona ciała. Potwornie bolała. Po chwili nade mną znalazła się Klaudia.
   - Jezu Brajan ! - krzyknęła. Już miała oczy pełne łez. - Boże ! - dotknęła mojej głowy lewa ręką. Po chwili cofnęła dłoń cała we krwi. Mojej krwi. Zaczęła głośno dyszeć.
   Powoli odpływałem. Słabłem z każda chwila.
   Pożyłożyłem dłoń do jej policzka z wielkim wysiłkiem.
   - Przepraszam - wyszeptałem na ostatnich siłach.
.....................................................................................................
To tylko prolog ale mam nadzieje, ze się wam spodoba. Chciałam podziękować mojej przyjaciołce Basi za pomoc w wybraniu tytułu i wgl za bycie przy mnie.
Licze na komentarze i opinie na temat tego boga =D